Το φυτό τσάι του βουνού (γένος Sideritis) xρησιμοποιείται ευρύτατα στις μεσογειακές χώρες, όπως και στην Ελλάδα ως αφέψημα (τσάι).
Το γένος Σιδερίτης
To γένος περιλαμβάνει 80 περίπου είδη, που φύονται στις παραμεσογείους χώρες, τις Καναρίους νήσους και την Βόρειο Ασία. Πρόκειται για μονοετείς ή πολυετείς πόες, αποξυλωμένες ενίοτε στη βάση, χνουδωτές. Έχουν άνθη κίτρινα ή λευκά, μικρά, κατά σπονδύλους απομακρυσμένους ή πλησίον αλλήλους χωρίς βράκτια. Ανήκουν στα Χειλανθή. Στην Μεσόγειο το ρόφημα των φυτών αυτών είναι πολύ δημοφιλές και διαδεδομένο.
Στην Ισπανία
Χρησιμοποιούνται επίσης διάφορα αυτοφυή είδη στη λαϊκή θεραπευτική, κυρίως για μακροχρόνια θεραπεία φλεγμονωδών καταστάσεων.
Στην Ελλάδα
Αυτοφύονται περίπου 17 είδη, τα γνωστότερα είναι:
- τσάι βλάχικο (και στο Άγιο Όρος μπεττόνικα) (Sideritis athoa -Σιδερίτης η αθώα)
- τσάι του Μαλεβού ή τσάι του Ταϋγέτου (Sideritis clandestina - Σιδερίτης η λαθραία)
- μαλοτήρας ή καλοκοιμηθιά ειναι το τσάι της Κρήτης (Sideritis syriaca - Σιδερίτης η συριακή)
- τσάι της Εύβοιας ή τσάι απ’ το Δέλφι (Sideritis euboea - Σιδερίτης η εύβοια)
- τσάι του Ολύμπου (Sideritis scardica - Σιδερίτης η σκαρδική)
- τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού (Sideritis raeseri - Σιδερίτης του Ράσερ).